Aarie Thenesai

Angon

Mag powoli przeniósł wzrok na przybłędę i powiedział spokojnym tonem:
- Czy ktoś pytał cię o twe zdanie, lub prosił, byś się odzywał? Nie przypominam sobie. W tym momencie jesteś obcym, przybłędą który znalazł się bez pozwolenia i wiedzy właścicieli w zamku. Właściwie mógłbym nawet z tobą nie rozmawiać, a jedynie kazać cię ściąć za włamanie się do zamku i szpiegowanie dla wrogów More. Skąd mam wiedzieć czy właśnie tego nie robisz, a ogłupianie mej żony nie jest jedynie wymówką, mającą pozwolić ci bezkarnie kręcić się po zamku? Niestety, źle sobie pogrywasz, chłopcze, więc zamilknij, gdy rozmawiam z mą żoną.
Po czym znów przeniósł wzrok na Fontanesię, kompletnie ignorując medyka
- A więc, moja żono? Słucham odpowiedzi na pytania, które ci zadałem.

Seruga

Oburzył się jeszcze bardziej i pozwolił aby wyraz jego twarzy wyraźnie pokazał, że czuje się obrażony i znieważony takimi sugestiami. Mimo to zamilkł zgodnie z sugestią, miecz w ręku strażnika nie wieszczył nic dobrego. Również przeniósł wyczekujące spojrzenie na elfkę, która okazała się być żoną władcy zamku!

Fontanesia

Skuliła się nieznacznie pod ostrzałem trzech spojrzeń - bo i strażnik się w nią wpatrywał, na szczęście z powodów służbowych, nie osobistych. Odetchnęła cicho, zastanawiając się usilnie, jaką to też rolę ma do odegrania u boku Archimedesa.

- To właśnie ten człowiek, którego wyśledził twój szpieg - uśmiechnęła się spokojnie, jakby Angon spotkał ją przypadkiem na zbieraniu grzybów, a nie przydybał w co najmniej dwuznacznej sytuacji z obcym mężczyzną. Tak mogła się uśmiechać osoba albo bardzo pewna swego, albo bardzo głupia. - Nie było mym zamiarem przybywać do zamku w jego towarzystwie, ale niewiele miałam czasu do namysłu. On tymczasem niczym nie uchybił grzeczności, zatem może i ty zachowaj się, jak przystało na mojego... hm... właściciela zamku - to powiedziawszy, wyprostowała się z godnością, poprawiając falbanki sukienki.

Angon

Angon zmarszczył brwi i powiedział:
- Jak przystało na właściciela zamku, który spotyka kogoś kto przebywa tu bez pozwolenia, tak? - skinął na kapitana, a ten krzyknął krótką komendą i z korytarza wkroczyło dwóch kolejnych strażników. Widać dotychczas czekali tam na odpowiedni moment.
- Czyli gdy on będzie w kajdanach? Zdaje sie, iż miałaś unikać tego typka, Fontanesio? A ty sprowadzasz go na zamek i jeszcze nie jesteś w stanie nic na swoje usprawiedliwienie powiedzieć?

Seruga

- Unikać typka? Wyśledził szpieg? Czyście się szaleju objedli? Nie mówiąc już o niebiańskiej gościnności i wprost piorunującej etykiecie... i kto to ulicha jest More? mam wrażenie iż wśród orków większej gościnności bym zaznał...
Strzepnął jakieś pyłki z ramienia i poprawił kołnierz garnituru.

Angon

Mag w końcu skierował wzrok na medyka:
- Wobec takich jak ty gościnność nie obowiązuje. Ani etykieta. Takich jak ty, wrzuca się do lochu. A później takim jak ty ucina się głowę. Więc doceń to, że jeszcze jesteś wolny i skończ mielić niepotrzebnie językiem. Do zamku nie ma prawa wchodzić nikt bez pozwolenia właścicieli, lub któregoś z dowódców straży.
Po czym znów odwrócił się do elfki
- No dobrze. Więc cóż cię z nim łączy?

Fontanesia

Założyła włosy za ucho, to zawsze dodawało nieco animuszu. Niewiele, ale zawsze coś. Twarde, służbiste spojrzenia strażników, wypracowany spokój Angona i oburzenie rudzielca poirytowały ją do tego stopnia, że znów zaczęła się trząść. Co oni sobie wyobrażają? Niedorzeczne podejrzenia.

- Nic mnie z nim nie łączy, NIC. Potraktuj go jak mojego gościa i bądź łaskaw nie dokonywać egzekucji za coś, czego nie uczynił. Z mojej winy się tu znalazł. Szpieg... też coś! - prychnęła cicho. Sytuacja robiła się coraz bardziej absurdalna. - Obcy czy nie obcy, chciałam tylko mu pomóc. Ponadto... Nie zapominaj, że ja także tu mieszkam. Szanowny pan Mavello - skinęła głową kapitanowi - jakoś o tym pamięta. I dotąd mnie nie wyrzucił.

Na policzki elfki wystąpiły rumieńce, a oczy ciskały błyskawice. Do pełnego efektu brakowało tylko wiatru, który dramatycznie rozwiałby jej włosy i podniósł sukienkę. I jakichś piorunów w tle. Niestety, idylliczny poranek nie nosił się z najmniejszym zamiarem podkręcania wizji artystycznej.

- Możesz go stąd wyrzucić, jeśli mu nie ufasz, Angonie - oznajmiła niecierpliwym tonem. - Bo już skończyliśmy, prawda? - spojrzała na Archimedesa. - A i panom nie będę już więcej potrzebna - ukłoniła się zdawkowo gwardzistom i ruszyła w stronę schodów prowadzących w dół.

Angon

Angon przez chwile jeszcze uśmiechał się po czym pochylił się i szepnął kapitanowi
- Przytrzymajcie go w bramie, nim wypuścicie. Chcę z nim wcześniej zamienić słowo. - po czym zwrócił się do Medyka - Uda się pan z moimi żołnierzami. Mam nadzieje, że obędzie się bez żadnych gwałtowniejszych reakcji.
Po czym odwrócił się i ruszył za swoją żoną.

Seruga

Zaskoczony wybuchem elfki wzruszył tylko ramionami, gdy kazano go odprowadzić. Całe szczęście, że ta dziwna gra dobiega końca. Brama brzmiała optymistycznie, w końcu służy do wychodzenia... albo wchodzenia. Tak czy inaczej nie stawiał oporu, będąc wyprowadzanym przez strażników. No bo po co?

Fontanesia

Na schodach rozległ się szybki jak werbel stukot obcasów kobiecych sandałków. Elfka biegła przez dziedziniec tak szybko, jakby ją ścigał sam diabeł. Albo upiory przeszłości...